Ne yazmak geliyor içimden, ne yazmamak…
Sessizliğim mabedim,
Köşem bana dar geliyor.
Çıksam bir nefes hava çeksem diyorum içime,
Gözlerimin görmediği kadar derinlere.
İçimden içmek geliyor…
Bugün yine başka bir gün
Günler başkalaşıyor, ben, sen başkalaşıyoruz.
Kendimize kaçak, yarınlara sevdalı.
Her sabah yeniden aralıyoruz perdeyi
Yarınlar yaralarımızı sarsın diye…
Kaçmak geliyor içimden
Kendimden kendime doğru, hızlıca kaçmak…
Bir ben var içimde, soluk soluğa beni dinliyor.
Buram buram kan akıyor mabedinden
Yine de mahrumiyet, mahremiyet dinlemiyor.
Akşam dozunu artırıyor.
Ayyuka çıkıyor ahlaksızlık manifestoları,
Ruh hırsızları, beden avcıları.
Başkalaşıyor sokak araları, apartman boşlukları
Ecnebi bir mutsuzluk tüm şehre yayılıyor.
Ne yazmak geliyor içimden, ne yazmamak
Ne olmak ne olmamak.
Oldurmak geliyor içimden,
Öldürmeden olmak.
İçimden uçmak geliyor,
En ucuma uçmak…
Gonca CENGİZ
14.01.2010
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder